Tim, hartelijk gefeliciteerd met je kampioenstitel Highjump On Platform van Unicon20 in Grenoble! Is het je eerste wereldtitel?
Nee, in 2016 ben ik ook al eens wereldkampioen geweest, in Street. In 2018 haalde ik geen titel, maar wel een paar tweede plaatsen. En na 2018 was dit het eerste WK, vanwege corona.

We zijn benieuwd hoe je deze resultaten bereikt hebt, want zoiets gaat natuurlijk niet vanzelf. Laten we bij het begin beginnen: wanneer zat je voor het eerst op een eenwieler?
Toen ik nog heel jong was, ik denk 8 jaar, heb ik leren eenwieleren bij een jeugdcircus. Daarna heb ik er jarenlang niet veel mee gedaan. Toen ik een jaar of 14 was, zag ik met mijn beste maat een YouTube filmpje van gasten die tricks en hoogspringen deden op een eenwieler. Dat vond ik supertof. Mijn maat kon toen nog niet eenwieleren, maar hij wilde dat wel doen. Toen zijn we samen fanatiek gaan oefenen.

Waardoor kreeg je het idee om hogerop te komen in de eenwielersport?
Mijn maat en ik waren elkaar aan het pushen om telkens hoger te springen of moeilijkere tricks te landen. Toen ik 15 was deed ik mee aan mijn eerste competitie (Benelux-wedstrijden), en die heb ik ook gewonnen. Sindsdien ben ik naar heel veel wedstrijden gegaan, met de ambitie om te winnen.

Welke disciplines beoefen je, en waarom juist die?
Ik doe alle urban disciplines, dus Trial, Street en Flatland. Trial is eigenlijk wel mijn lievelingsdiscipline, ik hou van die technische aspecten zoals hoogspringen en smalle skinnies rijden. Tegelijkertijd is dit de discipline die het minst leuk is om alleen te beoefenen. Toen mijn maat stopte met rijden ben ik meer aan tricks voor Flatland gaan werken. Trial vind ik nog steeds het leukste, maar als je dat combineert met tricks kom je zo’n beetje bij Street uit. Je kunt het ook merken in mijn rijstijl bij Street, ik mix er veel Trial-elementen in.

Je hebt nu een aantal disciplines genoemd, maar niet het springen op zichzelf, terwijl je nu juist daarin wereldkampioen bent geworden.
Voor mij is dat een onderdeel van Trial. Je hebt wel rijders die puur op het springen focussen, maar voor mijzelf beschouw ik het niet als een aparte discipline. Trial is veelzijdiger, je moet ook technisch heel goed zijn, zoals bijvoorbeeld heel precies kunnen landen.

Zou je dan ook blijer geweest zijn met een wereldtitel in Trial, dan met de wereldtitel Hoogspringen die je nu hebt?
Ehm ja, eigenlijk wel! Ik was nu derde in Trial, en voor mij voelt dat ongeveer gelijkwaardig met mijn wereldtitel Highjump On Platform.

Ik vind het wel opvallend dat Nederland en België samen drie wereldtitels hebben behaald in Urban, maar dat Roos duidelijk een voorkeur voor Street heeft, Lisanne voor hoogspringen, en jij voor Trial.
Ja, inderdaad. Maar het heeft ook wel een beetje met het ouder worden te maken. Ik doe nu minder Street dan vroeger, omdat het erg belastend is voor je lichaam. Als ik zou focussen op de grote tricks in Street, is de kans dat ik geblesseerd raak veel groter dan bij Trial.

Nou, als ik jou zie triallen, ziet dat er behoorlijk blessuregevoelig uit, moet ik zeggen.
Dat valt eigenljk heel erg mee, omdat je in principe altijd in controle bent. En dan is het niet zo moeilijk om eruit te springen zeg maar, als er iets fout gaat. In Street gaat alles heel snel, en je doet heel veel in de lucht. Als je dan bijvoorbeeld je pedaal mist, kan het heel pijnlijk zijn. Maar goed, dat maakt Street ook wel weer leuk en uitdagend.

Heb je altijd alleen Urban gereden? Of anders, wanneer heb je die switch gemaakt?
Nou ja, ik heb natuurlijk eerst gewoon leren rijden. Maar meteen daarna ben ik met hoogspringen begonnen. Disciplines zoals slalom en wheelwalk, of afstandsrijden, heb ik eigenlijk nooit gedaan.

“Trainen” klinkt als een soort verplichting.
Maar ik zie het meer als het beoefenen
van mijn sport

Hoe vaak en hoe lang train je?
Om eerlijk te zijn, train ik tegenwoordig niet zo veel meer. Vooral in de winterperiode train ik maar eens in de twee of drie weken, dat is vooral gericht op het behouden van m’n niveau. In de zomerperiode train ik zo’n twee tot drie keer per week, maar als er een competitie aankomt wel elke dag. Vroeger, tot mijn 21e ongeveer, trainde ik wel het hele jaar door bijna elke dag.
Ik zeg trouwens wel steeds “trainen”, maar dat klinkt als een soort verplichting. Eigenlijk zie ik het meer als het beoefenen van mijn sport. Ik doe dat met heel veel plezier, maar niet om bijvoorbeeld bepaalde trainingsdoelen te bereiken. 

Dat je nu meer traint op het behoud van je niveau in plaats van nog beter te worden, komt dat door een verlies aan motivatie, of heeft het ook met je leeftijd te maken waardoor je merkt dat het moeilijker wordt om je niveau nog verder omhoog te krijgen?
In de eerste plaats heb ik tegenwoordig minder tijd heb voor het eenwieleren, omdat ik ook veel andere sporten doe. En ik eenwieler meestal alleen, en dat is toch wel minder leuk dan met anderen, wat ik vroeger vaak deed. Nu probeer ik wel vaak met vrienden af te spreken om samen te eenwieleren, maar dat lukt niet dagelijks.

Hoe lang duurt een trainingssessie bij jou?
Als ik met anderen eenwieler, is het vaak anderhalf of twee uur. Train ik alleen, dan meestal een uurtje.

Waar train je, en hoe heb je die plek gevonden?
Ik heb hier in mijn tuin een trialparcours uitgezet, daar kan ik natuurlijk rijden zo vaak ik wil. Gaat het om tricks dan is het een kwestie van gewoon de straat op gaan. Oh en Lorenz De Neve die ook heel goed is in trial, woont hier een half uurtje vandaan. Daar is een prachtig trialpark, dus daar rijden we regelmatig samen. 

Focus je meer op kracht, op uithoudingsvermogen, of op techniek?
Zonder meer op techniek! Soms doe ik wel een workout, maar dat is niet specifiek voor het eenwieleren, maar meer om mijn algemene conditie op peil te houden, en ook ten behoeve van andere sporten.

Je traint liever met anderen, zei je. Waarom is dat precies?
Dat heeft puur met motivatie te maken. Als je bijvoorbeeld trial doet, en zeker een wat moeilijkere lijn, dan haak je sneller af als je alleen bent. Ben je met een maat en doet die een bepaalde lijn, dan krijg je toch de competitiedrang en wil je die lijn ook doen. Met tricks voor Flatland en Street werkt het net zo.
Maar als je alleen traint, kan “Out The Game” een leuke vervanging zijn. Iemand stuurt of post dan een filmpje van een moeilijke trick, en dan heb je een week de tijd om die trick ook te landen en te filmen. Dan ben je ook gemotiveerd ook al rij je alleen, omdat je mee wilt blijven doen met het spel.

Beoefen je ook andere sporten?
Oh ja, heel veel: hockey, klimmen, squash, skateboarden, bmx’en, hardlopen, workout. De meeste van die sporten doe ik omdat ik ze gewoon heel leuk vind, en omdat ik ze met vrienden kan beoefenen. Lopen doe ik vooral voor de conditie, op zich vind ik het niet superleuk maar ik doe het om beter te zijn in squash, hockey en eenwieleren. En workout doe ik als krachttraining, ook niet echt omdat het op zich leuk is.
Dat ik zo veel sporten beoefen, heeft denk ik ook wel voordelen voor het eenwieleren. Je traint weer andere spieren, wat je weer extra mogelijkheden op de eenwieler oplevert.
Bovendien heb ik ook de indruk dat de kans op blessures bij het eenwieleren kleiner wordt als je veel andere sporten doet. Je spierontwikkeling wordt evenwichtiger, en je traint andere reflexen.

Hoe belangrijk is het materiaal voor je succes?
Een goede eenwieler is sowieso van belang. Een instap-eenwieler is goed voor een beginner, maar je kunt er niet echt mee triallen. Dan kom je toch terecht bij de topmerken zoals Impact en Mad4One. De keuze daartussen is echt een kwestie van persoonlijke voorkeur. Zelf rij ik het liefst op Impact, ook al omdat ik door hen gesponsord word, haha!
Ik heb eigenlijk alleen maar 19 inch eenwielers. Of nee, ook nog een 16 inch voor demonstraties en workshops. In de loop der jaren zijn het er wel steeds meer geworden, omdat je soms wat nieuws koopt, of iets aangeboden krijgt door je sponsor.

En wissel je dan veel tussen je eenwielers?
Nee, eigenlijk niet. Ik gebruik in principe één eenwieler voor zowel Trial en Street als Flatland. Alleen de pedalen wissel ik soms wel, omdat ik bij Trial metalen pedalen wil, en juist plastic pedalen bij Street en Flatland.
O ja, ik heb ook nog een 20 inch, met een vierkant frame. Die gebruik ik voor coasting tricks, maar dat doe ik gewoon voor mezelf, zeg maar.

Wat zijn je sterke punten op eenwielergebied, en waar wil je nog aan werken?
Ik ben vooral heel explosief, en ik kan dat combineren met vrij veel controle. Daardoor kan ik bijvoorbeeld goed op een rail springen en meteen doorrijden.
Waar ik altijd nog verder aan kan werken is precisie. Bijvoorbeeld het landen vanaf hoge pallets op een rail ziet er misschien niet zo spectaculair uit, maar dat is wel enorm technisch.
Bij tricks in Street en Flatland is het niet mijn sterkste kant om mooi te landen, met de voeten goed op de pedalen en niet op de cranks. Dus dat probeer ik nog te verbeteren.

Mijn PR bij hoogspringen is 1,42m, maar
ik weet nog steeds niet hoe ik dat heb
kunnen halen

Ik wil nog even terug naar de finale Highjump On Platform bij Unicon20, waar je wereldkampioen werd. Hoe kijk jij op die wedstrijd terug?
Het niveau was goed, maar toch wat minder dan andere jaren, vooral doordat Mike Taylor, de vorige wereldkampioen, er niet bij was vanwege een zware blessure. Daarnaast was Márk Fábián geblesseerd geraakt tijdens de Trial finale, dus die deed ook niet mee. Eddie Ducol deed gelukkig wel mee, hij is een heel goede allround rijder en eigenlijk mijn rechtstreekse concurrent. Toen alleen Eddie en ik nog over waren, besloten we van 1,23 m in één keer naar 1,30 m te gaan. Eddie sprong er wel op, maar bleef geen drie seconden staan. Toen dat mij wel lukte, had ik dus de titel. Ik probeerde toen nog een half pallet er bij, dus 1,37m, maar dat lukte niet meer. 
Nee, ik had niet het wereldrecord (1,48m, van Mike Taylor) op het oog. Mijn PR is 1,42m, daar ben ik Europees Kampioen mee geworden in 2017, maar ik weet nog steeds niet hoe ik dat heb kunnen halen!
De sfeer bij Highjump On Platform is altijd heel leuk, het heeft heel veel ambiance. De focus ligt echt op dat ene object, die pallet stack waar je op moet springen, en je hebt alle rijders vlak bij elkaar. 

Je draait al heel lang mee in de Urban scene. Wordt naar jouw mening bij Urban de stijl ook beïnvloed door het land en de cultuur waar de rijder vandaan komt? Ik denk aan Freestyle, waar je bijvoorbeeld een Japanse stijl, of een Duitse stijl kunt onderscheiden.
Nee, ik zou niet zeggen dat het bij Urban van het land afhangt. Bij Freestyle wordt heel veel in clubs geoefend, en dan hangt het van de trainer af, of misschien van een persoon die heel goed is, hoe de stijl zich ontwikkelt. Bij Urban zijn er wel dat soort invloeden, maar dat werkt meteen internationaal. Mimo Seedler is bijvoorbeeld begonnen om coasting en andere Freestyle-elementen in Urban te integreren, en nu doen meer rijders uit allerlei landen dat.

Net als in het gewone leven gaat in sport niet altijd alles goed. Wat doe je als het eens tegenzit?
Je hebt wel rijders die dan enorm gefrustreerd raken, het kan hun hele dag verpesten, of nog meer. Ik ben daar tamelijk gelijkmatig in, dan denk ik “OK, slechte eenwielersessie, volgende keer beter, punt uit”. Ik heb ook wel het geluk dat ik vrij constant presteer, ik heb niet vaak dagen dat het echt minder gaat. De keerzijde daarvan is natuurlijk dat ik ook niet echt piekmomenten beleef. Het lijkt me wel enorm frustrerend als je een dag hebt dat er niks lukt.

Heb je een favoriete eenwielerherinnering?
Het leukste aan Urban vind ik de community. Ik draai natuurlijk al tien jaar mee, dus ik ken heel veel rijders goed, we zien elkaar meerdere keren per jaar. 
Een van mijn favoriete herinneringen is een road trip die ik in 2017 gedaan heb. Toen heb ik met een groep rijders een trip gemaakt door Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Hongarije. We waren een maand achter elkaar aan het eenwieleren, maar daarnaast ga je ook samen uit, je feest, je gaat hiken of mountainbiken. De hele sfeer om de evenementen heen is voor mij altijd het belangrijkste. 

Heb je eenwielervrienden? En zit je bij een club?
Ik heb over de hele wereld eenwielervrienden. Op competities is het echt de max om elkaar weer te zien. Je wilt natuurlijk winnen, voor de eer en voor de competitie, maar je inkomen hangt er niet vanaf. Dat zorgt ervoor dat je ook echt blij kan zijn voor een vriend, als die wint. In België hebben we Unlimited Unicycle Crew, een urban eenwielergroep van allemaal toprijders (https://www.unlimitedunicyclecrew.com/riders.html). Behalve dat we vaak samen Urban rijden en elkaar motiveren, organiseren we ook het Belgisch Eenwielerkampioenschap, om de sport meer te promoten in België.

Op competities is het echt de max om elkaar weer te zien

Je draait al een hele tijd mee. Wat motiveert je om door te gaan na zo veel jaar? 
Het eenwieleren is echt een passie voor mij, ik doe het supergraag. En ook de vrienden die ik daarin heb, het eenwieleren bindt ons allemaal. Als het community aspect op een of andere manier zou wegvallen, zou ook een heel stuk motivatie verdwijnen.

Heb je als wereldkampioen wel iets om nog naar te streven?
Wereldkampioen is natuurlijk het hoogste wat je kunt bereiken. Maar je kunt wel weer opnieuw wereldkampioen worden, misschien met nieuwe tricks. Ik begin al wat ouder te worden, maar het feit dat ik nog op podiums kan staan vind ik fantastisch en ik dat wil ik zo lang mogelijk blijven doen. In principe kan je nog meer bereiken, maar behoud van niveau is voor mij het belangrijkste.

Doe je iets op eenwielergebied buiten het zelf rijden?
Ja, ik geef wel workshops. Meestal gaat dat samen met een demonstratie, bijvoorbeeld op sportevenementen of dorpsfeesten. Ik vind het superleuk om te laten zien wat eenwieleren is. En zoals al gezegd, met Unlimited Unicycle Crew organiseren we elk jaar het Belgisch Eenwielerkampioenschap.

Wat doe je buiten het eenwieleren?
Ik heb een kantoorbaan als business analyst in de haven van Zeebrugge. Ja dat is totaal iets anders dan eenwieleren, maar dat zorgt er juist voor dat ik ’s avonds eerder geneigd ben mijn eenwieler te pakken en te gaan sporten. Ik heb vrienden die een meer fysieke job hebben, en die zitten ’s avonds eerder op de bank.
Daarnaast spreek ik natuurlijk wel af met vrienden, dan gaan we ergens wat drinken ofzo. 
Oh en onlangs heb ik een huisje gekocht, ik zal het even laten zien. (Draait de laptop rond, waarbij een leuk huis met tuin te zien is.) Nee het is geen tiny house, maar wel een klein oud huisje, een polderhuis noemen we dat hier. Met een mooi stukje tuin, dus tegenwoordig ben ik ook veel in de tuin aan het werken. 
(Wat Tim er niet bij vertelde, is dat hij enige weken later zijn vriendin Laurence ten huwelijk zou vragen. “And she said YES!” Dus dat wordt vast leuk wonen daar. – KB)

Wat zou je adviseren aan iemand die ook wereldkampioen wil worden?
Sowieso blijven trainen, maar wel plezier hebben in het eenwieleren. Het gaat om de lol van het rijden, en van het beter worden, en dan zie je wel hoe het gaat. En verder: ga naar meetings, spreek af met mensen. Er zijn altijd mensen die beter zijn. Zelfs al ben je al wereldkampioen, dan kunnen ze misschien verder springen of wat ook. Leer daarvan en vraag tips, en probeer dan beter te worden dan die mensen :-).

Terug naar alle interviews